بیداد زمان

خواننده : مرضیه

آهنگ : پرویز یاحقی

ترانه : بیژن ترقی

به رهی دیدم برگ خزان پژمرده ز بیداد زمان كز شاخه جدا بود

چو ز گلشن رو كرده نهان در رهگذرش باد خزان چون پیك بلا بود

ای برگ ستمدیده پاییزی آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی ؟

روزی تو هم آغوش گلی بودی دلداده و مدهوش گلی بودی

ای عاشق شیدا دلداده رسوا گویمت چرا فسرده ام ؟

در گل نه صفایی نی بوی وفایی جز ستم ز وی نبرده ام

خار غمش در دل بنساندم در ره او من جان بفشاندم

تا شد نوگل گلشن و زیب چمن

رفت آن گل من از دست با خار و خسی پیوست

من ماندم و صد خار ستم وین پیكر بی جان

ای تازه گل گلشن ! پژمرده شوی چون من

هر برگ تو افتد به رهی پژمرده و لرزان

آتش كاروان

خواننده : دلكش

آهنگ : علی تجویدی

ترانه : بیژن ترقی

آتشی ز كاروان جدا مانده این نشان ز كاوارن به جا مانده

یك جهان شراره ، تنها مانده در میان صحرا

به درد خود سوزد به سوز خود سازد

سوزد از جفای دوران فتنه و بلای توفان

فنای او خواهد به سوی او تازد

من هم ای یاران تنها ماندم آتشی بودم بر جا ماندم

با این گرمی جان در ره مانده حیران

این غم خود به كجا ببرم ؟

با این جان لرزان با این پای لغزان

ره به كجا ز بلا برم ؟

می شوزم گر چه با بی پروایی می لرزم بر خود از این تنهایی

من هم ای یاران تنها ماندم آتشی بودم بر جا ماندم

آتشین خو هستی سوزم شعله جانی بزم افروزم

بی پناهی محفل آرا بی نصیبی تیره روزم

من هم ای یاران تنها ماندم آتشی بودم بر جا ماندم

می گذرم

خواننده : دلكش

آهنگ : علی تجویدی

ترانه : بیژن ترقی

می گذرم ، می گذرم

ز برای تو از جان می گذرم ز دیار تو گریان می گذرم

اشك و آهم زاد راهم

می روم دست دعا بر آسمان دارم

دور از یاران ، افتان ، خیزان می روم دام بلا ، به پای جان دارم

من و سوز عشق و خانه بدوشی من وشام هجر و كنج خموشی

ره بی پایانی دارم من سر بی سامانی دارم من

من از شهر تو چون نالان می گذرم تنها سایه من باشد همفسرم

این عشق تو مرا بنگر تا كجا شانده دست از دلم بدار كه دگر طاقتم نمانده

من از شهر تو چون نالان می گذرم تنها سایه من باشد همسفرم

این عشق تو مرا ، بنگر تا كجا كشانده دست از دلم بدار كه دگر طاقتم نمانده

دل سنگت كجا درد مرا می داند غم و رنج مرا تنها خدا میداند

خواننده: مرضیه

یارب در این غوغای هستی

دنیای عشق و شور و مستی

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام

دین و دل از کف داده ام

در پای رفتن خار ناکامی شکسته

یارب دل غمدیده ام در خون نشسته

هر آرزویی در دل غمدیده ام پا می گذارد

از دست غم می میرد و راه خلا را میسپارد

حالا که بیداد زمان از حد گذشته

حالا که دل زین فتنه ها آزرده‎ ‎گشته

دستی نگیرد دست من

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام

دین و دل از کف داده ام

خواننده : مرضیه

اشک من هویدا شد دیده ام چو دریا شد

درمیان اشک من سایه ی تو پیدا شد

موج آتشی از غم زان میانه برپا شد

اشک من هویدا شد دیده ام چو دریا شد

تو برفتی و وفا نکرده نگهی سوی ما نکرده

نکند ای امید جانم مه نیائی خدا نکرده

به یاری شکستگان چرا نیائی چه بی وفا چه بی وفا چه بی وفائی

اشک من هویدا شد دیده ام چو دریا شد

تو که گفتی اگر به آتشم کشی وگر ز غصه ام کشی تو را رها نمیکنم من

نه کشته ام تو را نه آتشت به جان زدم

که میکشی ز من تو دامن

اشک من هویدا شد دیده ام چو دریا شد

آی چرا برم نمانده رفتی به سوز غم نشانده رفتی

نه کشته ام تو را ز غم نه آتشت به جان زدم

که میکشی ز من تو دامن

خواننده : دلکش

یک شب دلم خواهد که مهمانت کنم

از دیده بیگانه پنهانت کنم

نازت کشم , مستت کنم

مست و غزل خوانت کنم

همراز دل , دمساز دل

هم صحبت جانت کنم

نعمه بر آرم از سازی

مستانه خوانم آوازی

در گوش تو گویم رازی

یک شب دلم خواهد که مهمانت کنم

از دیده بیگانه پنهانت کنم

بیا که از جا خیزم

به پای تو گل ریزم

ستاره ای نگاه تو

بیا و کن مستم یک شب

چه می شود باری که از ره یاری

قدم تو بگذاری به دیده من؟

دیده به ره دارد در این شب تارم

بیا تو ای یار رمیده من

یک شب دلم خواهد که مهمانت کنم

از دیده بیگانه پنهانت کنم

مريم چرا با ناز و با افسون و لبخندي؟

به جانم شعله افكندي،

مرا ديوانه كردي

امشب كه با ناله، غمت در ديده مي بارد

دلم در سينه مينالد،

مرا دیوانه کردی

رفتي مرا تنها به دست غم رها كردي

به جان من خطا كردي

مرا ديگر نخواهي

پيدا شدي با غم، تو در جام شراب من

ازاين حال خراب من

بگو ديگر چه خواهي

اشكي كه ريزد ز ديده ي من،

آهي كه خيزد ز سينه ي من،

رنگ تمنا ندارد

تو آن گل مريم سپيدي،

بي تو دلم شوري و اميدي،

ديگر به دنيا ندارد

همچون نسيم از برم بگذر

يك لحظه در ديده ام بنگر

شايد نشاني ز عشق و وفا،

بينم به چشم تو بار دگر

اشكي كه ريزد ز ديده ي من،

آهي كه خيزد ز سينه ي من،

رنگ تمنا ندارد

تو آن گل مريم سپيدي،

بي تو دلم شوري و اميدي،

ديگر به دنيا ندارد

تنها ماندم

آهنگساز : همايون خرم

شعر: عبدالله الفت

خواننده: بانو پروین " سال اجرا ۱۳۳۸" و محمد اصفهاني

دستگاه: بيات اصفهان

تنها ماندم، تنها ماندم

تنها با دل برجا ماندم

چون آهي بر لبها ماندم

راز خود به كس نگفتم

عشقت را به دل نهفتم

با يادت شبي كه خفتم

چون غنچه سحر شكفتم

دل من ز غـــمت فغان برآرد

دل تو ز دلم خبـــــــر ندارد

پس از اين نخورم فريب چشمت

شـــــــــرر نگهت اگر گذارد

با وزن تندتر:

وصلت را ز خدا خواهم

از تو لطف و صفا خواهم

كز مهرت بنوازي جانم

عمر من به رهت شد طي

تو بي من ، من و غم تا كي

دردي هست نبود درمانم

تنها ماندم، تنها ماندم

تنها با دل برجا ماندم

چون آهي بر لبها ماندم

؛خواننده: کورس سرهنگ زاده ؛آهنگ:حبيب الله بديعي

"دیگه عاشق شدن فایده نداره"

دیگه عاشق شدن، ناز کشیدن فایده نداره، نداره

دیگه دنبال آهو دویدن، فایده نداره، نداره

چرا این در و اون در می زنی ای دل غافل؟

دیگه دل بستن و دل بریدن فایده نداره

(ای دل دیگه بال و پر نداری

داری پیر می شی و خبر نداری)2

وقتی ای دل، به گیسوی پریشون می رسی خودتو نگه دار

وقتی ای دل، به چشمون غزلخون می رسی خودتو نگه دار

دیگه عاشق شدن، ناز کشیدن فایده نداره، نداره

دیگه دنبال آهو دویدن، فایده نداره، نداره

چرا این در و اون در می زنی ای دل غافل؟

دیگه دل بستن و دل بریدن فایده نداره

(ای دل دیگه بال و پر نداری

داری پیر می شی و خبر نداری)2

وقتی ای دل، به گیسوی پریشون می رسی خودتو نگه دار

وقتی ای دل، به چشمون غزلخون می رسی خودتو نگه دار

باز گشته

شعر:معینی کرمانشاهی

خواننده:بانو دلکش(1337 خورشیدی)، و....علیرضا افتخاری

آهنگ:علی تجویدی

دستگاه:اصفهان

امید جانم ز سفر بازآمد

شکر دهانم ز سفر بازآمد

عزیز آن که بی خبر

به ناگهان رود سفر

چو ندارد دیگر دلبندی

به لبش ننشیند لبخندی

چو غنچه ی سپیده دم

شکفته شد لبم ز هم

که شنیدم یارم بازآمد

ز سفر غمخوارم بازآمد

همچنان، که عاقبت

پس از همه شب بدمد سحر

ناگهان نگار من ، چنان مه نو آمد از سفر

من هم ، پس از آن دوری

بعد از،غم مهجوری

(یک شاخه ی گل ، بُردم به برش)2

دیدم ، که نگارِ من

سرخوش ، ز کنار من

(بُگذشت و به بر، یار دگرش)2

وای، از آن گلی که دست من بود

(خموش و یک جهان سخن بود)2

گل ، که شهره شد به بی وفایی

زِ دیدن چنین جدایی

(ز غصه پاره پیرُهن بود)2

** ** ** **

امید جانم ز سفر بازآمد

شکر دهانم ز سفر بازآمد

عزیز آن که بی خبر

به ناگهان رود سفر

چو ندارد دیگر دلبندی

به لبش ننشیند لبخندی

چو غنچه ی سپیده دم

شکفته شد لبم ز هم

که شنیدم یارم بازآمد

ز سفر غمخوارم بازآمد

طاقتم ده(ساغرم شکست ای ساقی)

شعر:معینی کرمانشاهی

خواننده:بانو مرضیه

آهنگ:همایون خرم

دستگاه:گوشه بیداد همایون

                 خاطرات عمر رفته                     در نظرگاهم نشسته

                 در سپهر لاجوردی                     آتش آهم نشسته

                 ای خدای بی نصیبان                   طاقتم ده،طاقتم ده

                 قبله گاه ما غریبان                      طاقتم ده،طاقتم ده

                (ساغرم شکست ای ساقی    رفته ام ز دست ای ساقی)2

در میان توفان

            بر موج غم نشسته منم     در زورق شکسته منم    ای ناخدای عالم

            تا نام من رقم زده شد   یکباره مهر غم زده شد     بر سرنوشت آدم

                 ساغرم شکست ای ساقی    رفته ام ز دست ای ساقی

             تو تشنه کامم کشتی در سراب ناکامیها ای بلای نافرجامیها

         نبرده لب بر جامی میکشم به دوش از حسرت بار هستی و بد نامیها

            بر موج غم نشسته منم     در زورق شکسته منم    ای ناخدای عالم

             تا نام من رقم زده شد  یکباره مهر غم زده شد     بر سرنوشت آدم

                ساغرم شکست ای ساقی    رفته ام ز دست ای ساقی

(حکایت از که کنم؟

                  شکایت از چه کنم؟

                     که خود به دست خود آتش بر دل خون شده نگران زده ام)2

            بر موج غم نشسته منم     در زورق شکسته منم    ای ناخدای عالم

             تا نام من رقم زده شد  یکباره مهر غم زده شد     بر سرنوشت آدم

               تو تشنه کامم کشتی در سراب ناکامیها ای بلای نافرجامیها

          نبرده لب بر جامی میکشم به دوش از حسرت بار هستی و بد نامیها

           بر موج غم نشسته منم     در زورق شکسته منم    ای ناخدای عالم

            تا نام من رقم زده شد  یکباره مهر غم زده شد     بر سرنوشت آدم

                 ساغرم شکست ای ساقی    رفته ام ز دست ای ساقی